Gmina Brzeszcze
Brzeszcze są niedużą gminą, malowniczo położoną w kotlinie oświęcimskiej pomiędzy dwiema rzekami wyznaczającymi jej granice, Sołą od wschodu i Wisłą od strony zachodniej. Gmina leży na pograniczu Małopolski i Śląska, stąd wielki koloryt tradycji i folkloru.
Graniczy z gminami Oświęcim i Kęty należącymi do województwa małopolskiego oraz Wilamowice i Miedźna wchodzącymi w skład województwa śląskiego. Gmina Brzeszcze zajmuje powierzchnię 46 km2, zamieszkuje ją około 21,5 tysiąca mieszkańców. W jej granicach administracyjnych, oprócz miasta Brzeszcze, znajduje się pięć sołectw: Jawiszowice, Przecieszyn, Skidziń, Wilczkowice i Zasole. Przez gminę przebiega droga wojewódzka nr 949 łącząca miasto Brzeszcze z drogą wojewódzką nr 948 na odcinku Kęty-Oświęcim oraz droga wojewódzka 933 łącząca Pszczynę z Oświęcimiem i Chrzanowem.
Jak wynika z ustnych przekazów, nazwa miejscowości Brzeszcze wywodzi się od brzostu - drzewa z rodziny wiązowatych, gęsto porastającego niegdyś obszary nad Wisłą. Zarówno Brzeszcze jak i okoliczne wsie zostały założone w okresie średniowiecza na prawie niemieckim. Najstarszą wsią na terenie obecnego miasta i gminy są Jawiszowice, wzmiankowane w spisach świętopietrza w 1326 roku. Informacje o pozostałych wsiach pochodzą z XV wieku. Brzeszcze pojawiły się po raz pierwszy w dokumentach w 1443 roku, Przecieszyn w 1445 roku, Skidziń w 1454 roku, a Wilczkowice w 1457 roku. Wszystkie te miejscowości, od chwili pojawienia się w źródłach, dzieliły losy księstwa oświęcimskiego, które powstało w latach 1315-1317, w wyniku podziałów dynastycznych linii Piastów śląskich. W roku 1457, kiedy to księstwo stało się własnością króla polskiego, także i Brzeszcze przeszły na jego własność, stając się królewszczyzną. Od samego początku ludność Brzeszcz i wsi położonych w sąsiedztwie żyła przede wszystkim z rolnictwa, hodowli bydła i owiec. Dopiero założenie stawów, o których pierwsze wiadomości pochodzą z 1473 roku, zmieniło charakter zajęć mieszkańców. W wyniku pierwszego rozbioru Polski w 1772 roku terytorium byłego księstwa oświęcimskiego, a wraz z nim również Brzeszcze,przeszło pod panowanie austriackie. Dobra królewskie zajął rząd austriacki, który w 1778 roku sprzedał Brzeszcze Fryderykowi Duninowi herbu Łabędź i jego żonie Zofi i z Małachowskich. W 1794 roku, po śmierci Zofi i Duninowej, Brzeszcze przejął Kamil Dominik Gherii – pochodzący
z Włoch, nadworny lekarz króla polskiego Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po śmierci Gherriego w 1814 roku wieś przeszła na własność jego wychowanicy, Wiktorii Klose, córki Fryderyka Klose - ówczesnego właściciela Przecieszyna, Skidzinia i Wilczkowic. Wiktoria Klose, później Mieroszewska, w sposób szczególny zapisała się w pamięci brzeszczańskich chłopów, redukując pańszczyznę i ucząc dzieci chłopskie nauki czytania i pisania. W 1822 roku Wiktoria Mieroszewska wymieniła Brzeszcze, Skidziń, Przecieszyn i Wilczkowice za klucz chrzanowski
z arcyksięciem Karolem Ludwikiem Habsburgiem, który z kolei w roku 1924 podarował swój majątek Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie. Akademia dysponowała Brzeszczami do grudnia 1945 roku. Wówczas to, grunty orne uległy parcelacji między bezrolnych i małorolnych chłopów, a stawy przejęło nowo utworzone Państwowe Gospodarstwo Rybackie.
Po roku 1945 nastąpił dynamiczny rozwój miejscowości. Rozbudowie uległa kopalnia i wzrosła liczba mieszkańców. W 1954 roku Brzeszcze podniesiono do rangi osiedla, a 7 lipca 1962 roku osiedle otrzymało prawa miejskie. W latach 1975-1998 gmina administracyjnie należała
do województwa katowickiego, a od stycznia 1999 roku weszła w skład powiatu oświęcimskiego i województwa małopolskiego.
Multimedialne obchody 50-lecia praw miejskich Brzeszcz narzędziem promocji gminy Brzeszcze
Operacja finansowana przez Unię Europejską ze środków finansowych Europejskiego Funduszu Rybackiego zapewniającą inwestycje w zrównoważone rybołóstwo
Licznik odwiedzin:
